Hypothetical Islands

Το όνειρο των νησιών μπορεί να αντιπροσωπεύει τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας και τους χειρότερους φόβους μας, ένα ειδύλλιο στη φύση και έναν εφιάλτη απομόνωσης και απώλειας. Περιτριγυρισμένο από τα τοιχώματα του νερού, ενσωματώνει την έννοια του διαχωρισμού, της απομόνωσης σε εκείνους που βρίσκονται έξω και του περιορισμού σε εκείνους που βρίσκονται μέσα. Το έργο εντοπίζει ένα ταξίδι από έναν πόλο σε δώδεκα νησιά και πάλι πίσω. Αυτά τα νησιά είναι απομακρυσμένα, ακατοίκητα και αληθινά, αλλά καθίστανται υποθετικά, ως αφηρημένες ιδέες. Δεν θέλω να τα ονομάσω εδώ, γιατί θα ήθελα να τα διατηρήσω ως μυθοπλασίες, ωστόσο οι όρμοι και οι βράχοι τους ονομάζονται στη μουσική, κωδικοποιημένοι στις νότες (αν κάποιος ενδιαφέρεται να τους αποκρυπτογραφήσει). Αυτά τα ονόματα, τα οποία είναι ίχνη των επιθυμιών των κατοίκων τους, αποκρυσταλλώνονται σε μοναδικά μικροτονικά πεντατονικά μοτίβα, το καθένα ελαφρώς διαφορετικό από το άλλο, ο συντονισμός επηρεάζεται από την πραγματική θέση GPS. Τα «υποθετικά νησιά» είναι κατ' αυτόν τον τρόπο ένας ακουστικός άτλας, μια χαρτο-ηχητική φαντασίωση της έννοιας των απομακρυσμένων ερήμων.