Typewriter Tune

Τα τελευταία χρόνια, η ελληνική παραδοσιακή μουσική έχει γίνει η κινητήρια δύναμη του συνθετικού μου έργου. Επανεφευρίσκω, ανασυντάσσω και ανασυνθέτω παραδοσιακά μουσικά θέματα, διατηρώντας την ενέργεια και τη λεπτότητά τους, ακολουθώντας τα χνάρια των «ανωνύμων» που έφτιαχναν τα δημοτικά τραγούδια. Των κάθε λογής «ανωνύμων» και χωρίς σύνορα συνθετών, έξω από κάθε φυλετικό αυτοθαυμασμό. Καθώς το υλικό αυτό στροβιλίζεται στα χέρια μου, παίρνει αναγκαστικά κάτι από την προσωπικότητά μου (τη δόση την καθορίζει το ίδιο το υλικό και η διάθεση που διαμορφώνεται από τις αμέτρητες «ακροάσεις» της μουσικής μου, καθώς ο ήχος σχηματοποιείται βήμα βήμα στο χαρτί). Αυτές οι μεγάλες ή μικρές δόσεις προσωπικής έκφρασης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο επιστροφής στα κεκτημένα. Τo Τypewriter Tune για κουαρτέτο σαξοφώνων (2006) ανήκει στον κύκλο έργων με τον γενικό τίτλο Typewriter Tune, ο οποίος επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει μουσικά γράμματα που στέλνονται σε διαφορετικούς παραλήπτες. Το κάθε έργο δίνει κάτι από τον κόσμο του στο επόμενο και έτσι υπάρχει μια συνέχεια, που η αρχή της χάνεται στους αιώνες, το παρόν της δεν είναι στατικό και το μέλλον της προσβλέπει στην υπεροχή της εξέλιξης. Στο ΤypewriterTune για κουαρτέτο σαξοφώνων, ο παραλήπτης είναι η ταινία Faces [Πρόσωπα] (1968) του ελληνοαμερικανού συνθέτη Τζον Κασσαβέτη. Στο έργο κυριαρχεί η επεξεργασία του εξωστρεφούς και υπερήφανου χορού «Κόνιαλι» από το Ικόνιο της Καππαδοκίας, ο οποίος και παραλλάσσεται μουσικά, όπως, αντίστοιχα, τα «Πρόσωπα» του Κασσαβέτη διαρκώς μεταλλάσσονται συναισθηματικά. Με τον ίδιο τρόπο που τέσσερις ανθρώπινοι χαρακτήρες συμφιλιώνονται με τις αδυναμίες τους έπειτα από μια σειρά έντονων συναισθηματικών αντιπαραθέσεων, έτσι και στο κουαρτέτο αυτό, ενώ αρχικά το θεματικό υλικό «συμφωνεί» με τον παραδοσιακό πυρήνα του, στη συνέχεια διακόπτεται, αποδομείται και διασπάται, μέσα από τη χρήση διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων, καταλήγοντας σε μια εκτενή, αλλά πλήρως «μετουσιωμένη», coda.