Amor Fati

Ο Irvin Yalom αναφέρει στο βιβλίο του Θρησκεία και Ψυχιατρική: Προτιμώ σαφώς μια νιτσεϊκή προοπτική, που είναι εορταστική για τη ζωή, δεμένη με τη ζωή [...]. Εκείνοι που νιώθουν ότι έχουν ζήσει πλούσια τη ζωή τους, ότι έχουν εκπληρώσει τις δυνατότητές τους και τον προορισμό τους, βιώνουν λιγότερο πανικό μπροστά στο θάνατο. Οι ψυχοθεραπευτές έχουν να μάθουν πολλά από τον Νίκο Καζαντζάκη, τον συγγραφέα τόσο δοξαστικών για τη ζωή έργων [...]. Μ’αρέσει πολύ η φράση του [...]: «Να μην αφήσω στο Χάρο τίποτα να μου πάρει-μονάχα λίγα κόκαλα». Είναι ένας καλός οδηγός για τη ζωή μας […] (Irvin D. Yalom, Θρησκεία και Ψυχιατρική, μετάφραση Ευαγγελία Ανδριτσάνου-Γιάννης Ζέρβας, Άγρα, Αθήνα 2003, σσ 44-45). Οι σκέψεις αυτές του Irvin Yalom έγιναν η αφετηρία έμπνευσης του Amor Fati (Αγάπη για τη μοίρα), ενός αισιόδοξου έργου, ίσως του πρώτου μου με θετική παρόρμηση για τη ζωή. Το έργο αποτελείται από τρία συνεχόμενα μέρη και μια μακροσκελή coda, σε ένα και μόνο tempo. To μουσικό πυρήνα και το βασικό θέμα άντλησα από τις κρητικές κοντυλιές και το ηχόχρωμα στηρίχτηκε στον ήχο της λύρας, στο θιαμπόλι, τη μαντούρα και την ασκομαντούρα. Από τα χάλκινα της ορχήστρας προτίμησα μόνο τα κόρνα, για λόγους οικονομίας και αποφυγής περιττών εντάσεων και εντυπωσιασμού. Προσπάθησα να δω το έργο του Νίκου Καζαντζάκη με σύγχρονη ματιά, χωρίς τη συνήθη φολκλορική διάσταση, λαθεμένη και πολύ περιοριστική για την ουσία της δημιουργίας του, το φιλοσοφικό και ιδεολογικό του περιεχόμενο. Από το 1994, που μου απονεμήθηκε το βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» στο Ηράκλειο, σκεφτόμουν τη σύνθεση ενός μουσικού έργου, εμπνευσμένου από το έργο του και την προσωπικότητά του. Η ανάθεση της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης και του Μύρωνα Μιχαηλίδη υπήρξε καταλυτική για την εκπλήρωση της επιθυμίας μου, και τους ευχαριστώ θερμά.