Concerto (Κοκκόρης)

Στις γραμμές αυτές κατατρεχόμουν από την υπέρμετρη δυσκολία να μη χρησιμοποιήσω τίποτε περισσότερο απ’ ό,τι θα μπορούσα ο ίδιος να σκεφτώ και να πω. Η μουσική δημιουργία άλλωστε είναι συναισθηματική χρήση της γλώσσας στον υπέρτατο βαθμό, είναι η ανάπτυξη μιας κραυγής και ο δημιουργός έρχεται να δηλώσει ότι αναζητά μια διαφορετική βάση θεώρησης για να συντάξει τη γλώσσα της δικής του αλήθειας. Και πρέπει ακόμα να αντιταχθεί σ’εκείνο το υπεροπτικό ύφος που υπαινίσσεται η ικανότητα του μυαλού να περιγράφει την οποιαδήποτε πτυχή της ονειρικής πραγματικότητας. Έχτισα λοιπόν έναν κόσμο που δε στηρίζεται στο σήμερα ούτε επιθυμεί να αναβιώσει το χθες, αλλά με τρόπο απόκρυφο δημιούργησα μια ιστορία που διέφυγε σαν την πνοή του ανέμου από το πλαίσιο του πραγματικού.