Saxophone Quartet (Kικου)

Συνέχεια-ασυνέχεια-στάση, δυναμική ακινησία-κίνηση, οριζόντια και κάθετη περιστροφή, είναι κάποιες από τις έννοιες που μέσα στο έργο διατυπώνονται μεμονωμένα ή και ταυτόχρονα, οδηγώντας τελικά σε μία σταδιακά διαμορφούμενη ελλειπτική σπειροειδή μορφή. Μέσα της, τα τέσσερα όργανα του συνόλου βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση περνώντας από την ισορροπία και την ομοιογένεια στην αστάθεια και την ατομικότητα, και από την δυναμική συμμετρία της ομοφωνίας στην ασυμμετρία αυτόνομων αυτοσχεδιαστικών σχημάτων. Από υφολογική άποψη, η ελλειπτική μορφή διαθρώνεται μέσα σε τρεις ενότητες. Στην πρώτη ενότητα εμφανίζονται σταδιακά τέσσερα κυρίαρχα μουσικά θέματα. Η ολοκλήρωσή τους πραγματοποιείται μέσα από μια αργή διαδικασία του στοχασμού, αλλά και της αγωνίας. Αφού ολοκληρωθούν, τα μουσικά θέματα διογκώνονται και διασπώνται στη δεύτερη ενότητα. Από μέσα τους αναφύονται τώρα και αναδεικνύονται καινούργιοι ρυθμομελωδικοί σχηματισμοί, των οποίων ο αυτοσχεδιαστικός χαρακτήρας είναι άλλοτε ανέμελος και άλλες φορές θλιμμένος. Στην τρίτη ενότητα τα μουσικά θέματα ανασυντίθενται. Τείνουν να βρουν τις αρχικές τους μορφές, μέσα από μια πορεία, όμως, που αντανακλά έντονα την αυτονομία και τον ανταγωνισμό. Μόνο μετά την καταστροφή που φέρνει η ολοκληρωτική έξαρση αυτής της κατάστασης ξαναρχίζει η δημιουργία.