Rag Trio-Sonata, op.30

Ο συνδυασμός των στυλ μπαρόκ και τζαζ υπήρξε ανέκαθεν ελκυστικό παιχνίδι για πολλούς συνθέτες. Ειδικά το ragtime, με τα «πολυγωνικά» ρυθμικά του σχήματα, τους χειμάρους των δεκάτων έκτων, την αρμονία να παίζει κρυφτό-κυνηγητό με τα σχηματοποιημένα μελωδικά στοιχεία, παραπέμπει άμεσα σε φόρμες όπως της μπαρόκ σονάτας. Η ακρόαση ή εκτέλεση έργων όπως π.χ. το τελευταίο μέρος της σονάτας για φλάουτο και πιάνο σε μι ύφεση μείζονα του J.S. Bach, αποτελεί την αντίστροφη επιβεβαίωση των παραπάνω. Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι και το παρόν έργο. Δεν είμαι βέβαιος αν τελικά νίκησα ή έχασα, αλλά υπήρξαν πολύ ενδιαφέρουσες φάσεις.