So Small Against the Stars

To έργο είναι εμπνευσμένο από μια σειρά αστρονομικών γεγονότων και ανακαλύψεων που έλαβαν χώρα το 2015. Μολονότι δεν είναι η πρώτη σύνθεση που γράφτηκε για τον Κόσμο, ωστόσο πηγή έμπνευσης αποτέλεσαν μια σειρά όμορφες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν κατά τη διάρκεια εκείνου του έτους. Καθώς παρατηρούσα αυτές τις φωτογραφίες, θυμήθηκα έναν στίχο από το τραγούδι Stories of the Street του Leonard Cohen: «Είμαστε τόσο μικροί απέναντι στ’ αστέρια, τόσο μεγάλοι απέναντι στον ουρανό». Δανείστηκα λοιπόν από αυτόν τον συγκεκριμένο στίχο τον τίτλο του έργου. Από τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν το 2015, τρεις εξήραν την φαντασία μου. Κάθε κίνηση του έργου είναι μια αντίδραση σε αυτές τις τρεις αντίστοιχες φωτογραφίες. Η τελευταία κίνηση που ολοκληρώνει τη σύνθεση είναι βασισμένη σε μια άλλη πολύ διάσημη φωτογραφία της γης που τραβήχτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η πρώτη κίνηση, “Angry Sky”, προκύπτει από μια φωτογραφία που απεικονίζει το λεγόμενο «κόκκινo» φεγγάρι, τον Σεπτέμβριο του 2015. Αναμφισβήτητα, η σελήνη δεν αλλάζει χρώμα. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια μιας σεληνιακής έκλειψης, η ατμόσφαιρα της γης είναι υπεύθυνη για την πανέμορφη και μοναδική αλλαγή απόχρωσης της σελήνης. Ωστόσο, είναι εύκολο να φανταστούμε γιατί οι παλαιότερες γενιές θεωρούσαν μια τέτοια αλλαγή σημάδι σοβαρό ή ακόμα και κακό. Η μουσική αυτής της κίνησης αναπαριστά μια αίσθηση φόβου και ανησυχίας απέναντι στον φαινομενικά «θυμωμένο» ουρανό. Η δεύτερη κίνηση, Blue Sunset, βασίζεται σε μια φωτογραφία που τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια ενός ηλιοβασιλέματος στον πλανήτη Άρη από τον NASA Curiosity Mars Rover (όχημα επί του Άρη) τον Απρίλιο του 2015. Το απόκοσμο χρώμα του ουρανού είναι το αποτέλεσμα πολύ λεπτής σκόνης που επιτρέπει στο μπλε φως να διεισδύει αποτελεσματικότερα στην ατμόσφαιρα. Η μουσική είναι ακαθόριστη και συνεχώς μεταλλασσόμενη σαν ένα ίχνος απροσδιόριστης ηλιαχτίδας όπως φαίνεται από τα μάτια ενός εξωγήινου κόσμου. Η τρίτη κίνηση, Lonely Heart, είναι μια ιδιόμορφη αντανάκλαση βασισμένη σε μία από τις πρώτες κοντινές φωτογραφίες του αινιγματικού αστέρα, του Πλούτωνα. Ίσως το πιο συναρπαστικό χαρακτηριστικό της φωτογραφίας που ελήφθη από τον ανιχνευτή New Horizons τον Ιούλιο του 2015 ήταν η εμφανής εικόνα μιας καρδιάς. Παραδόξως, μια γνωστή τζαζ μπαλάντα ήρθε στο μυαλό μου καθώς σκεπτόμουν αυτόν τον ιδιόμορφο πλανήτη που διαγράφει μια παράξενη τροχιά στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος. Η μουσική εμπνευσμένη από το be-bop στη μέση της κίνησης προσδιορίζει την ενθουσιώδη επαναφορά μου στη γη και την επιστροφή μου στην απόλαυση της θέασης εικόνων. Όπως όμως συμβαίνει με όλες τις μοναχικές καρδιές, η προσοχή μας σε αυτές είναι φευγαλέα. Ήδη γίνεται λόγος στην επιστημονική κοινότητα για έναν πιθανό δέκατο «πλανήτη» πέρα από τον Πλούτωνα. Αναμφισβήτητα, μια τέτοια ανακάλυψη θα αφήσει και πάλι στο περιθώριο τον φτωχό μας πλανήτη… Η τελευταία κίνηση, Perspective, προκύπτει από τη φημισμένη φωτογραφία Earthrise που ελήφθη το 1968 από τον αστροναύτη του Apollo 8, William Anders. Φωτογράφος εξειδικευμένος στη φύση, ο Galen Rowell δήλωσε ότι αυτή η εικόνα είναι «η πιο σημαντική φωτογραφία περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος που έχει ληφθεί ποτέ». Ως εκ τούτου, η μουσική ξεχειλίζει από μια επιτακτική αίσθηση του επείγοντος, καθώς δεν μπορώ να συμβάλω αλλά μόνο να διερευνήσω τις τρέχουσες απειλές που θέτει η κλιματική αλλαγή στον κόσμο μας. Η κίνηση είναι δομημένη σε μορφή τόξου και μιμείται την καμπύλη της όμορφης γαλάζιας γης μας καθώς ανατέλλει πίσω από το φεγγάρι. Στο μέσον της κίνησης, εμφανίζεται ένα σπαρακτικό τραγούδι στο κοντραμπάσο. Η φύση μας καλεί να επαναπροσδιορίσουμε προσεκτικά τις δράσεις μας.