Wandering Into Myth

Ο τίτλος γι’ αυτό το σύντομο δεξιοτεχνικό έργο προέκυψε από ένα απόσπασμα που έγραψε ο Απόστολος Παύλος στον μαθητή και συνοδοιπόρο του Τιμόθεο. Στη δεύτερη επιστολή του προς τον Τιμόθεο, ο Απόστολος γράφει: «Γιατί έρχεται ο καιρός που οι άνθρωποι δεν θα μπορούν ν΄ αντέξουν τους ήχους της διδασκαλίας καθώς θα υποφέρουν από κνησμό στα αυτιά τους, θα ανατρέχουν σε αμέτρητες διδασκαλίες που να ταιριάζουν στις δικές τους προτιμήσεις, θα απομακρυνθούν από την ακρόαση της αλήθειας και θα περιπλανηθούν σε μύθους» (2 Τιμόθεος 4: 3-4). Για μένα, αυτό το απόσπασμα περιγράφει τέλεια την τρέχουσα κατάσταση της κοινωνίας μας. Βρίσκοντας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης «δασκάλους» που ταιριάζουν στις δικές μας προτιμήσεις, ο αμερικανικός πολιτισμός έχει υποστεί πολιτική πόλωση δύο στρατοπέδων που φαίνονται ν΄ απομακρύνονται μεταξύ τους όλο και περισσότερο από ένα κοινό τόπο. Το ίδιο συμβαίνει όχι μόνο ανάμεσα σε στρατόπεδα κοσμικών και θρησκευτικών ομάδων, αλλά σχεδόν εντός οποιασδήποτε ομάδας ή οργάνωσης στην κοινωνία μας. Γινόμαστε ολοένα μέλη ενός περιθωριοποιημένου πολιτισμού στον οποίο είναι αδύνατο να υπάρξει συνεργασία. Αντανακλώντας αυτή την κατάσταση αυξημένης έντασης, η μουσική έχει ένα νευρικό, έντονο χαρακτήρα. Διαφορετικές πολωτικές δυνάμεις βρίσκονται σε αντιπαράθεση κατά τη διάρκεια του έργου. Συχνά αυτές οι δυνάμεις καταφεύγουν σε συμμαχίες και εταίρους καθώς όλοι επιδιώκουμε συμφωνίες και συμβάσεις. Μέσα σε όλη αυτή την έντονη δράση υποβόσκει ένας βυζαντινός ύμνος που εμφανίζεται κάπου στη μέση του έργου και ενσωματώνεται σ΄ αυτό στη συνέχεια. Επέλεξα τον συγκεκριμένο ύμνο ως ένα στήριγμα αλήθειας και παρηγοριάς μέσα στο χάος του μουσικού κόσμου και της κοινωνίας στην οποία ανήκω. Ο ύμνος «Σώσον Κύριε» αναφέρεται ως: «Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα».