Εντυπώσεις

Η σύνθεση Εντυπώσεις διαμορφώνει τον χαρακτήρα της μέσα από τη διαφορικότητα των μερών της: αρχικά παρουσιάζεται μια δωδεκαφθογγική σειρά, η οποία αποτελείται αποκλειστικά από τα διαστήματα έκτης μικρής και ημιτονίου. Η ρυθμική δομή και η δυναμική είναι επίσης οργανωμένες με σειραϊκό τρόπο: ένα ημιτόνιο αντιστοιχεί σέ ένα δέκατο έκτο και σε fff, αυξάνων αριθμός ημιτονίων (για παράδειγμα δευτέρα μεγάλη, τρίτη μικρή κλπ.) οδηγεί σε αναλόγως μεγαλύτερες ρυθμικές αξίες και χαμηλότερες δυναμικές. Αυτή η σειραϊκή οργάνωση εξουδετερώνεται όμως μέσω απλών αριθμητικών διαδικασιών: με κάθε «επανάληψη» της σειράς αυξάνονται όλα τα διαστήματα κατά ένα ημιτόνιο, έτσι ώστε στην τέταρτη παρουσίαση η μικρή έκτη της αρχής οδηγείται στην οκτάβα, από μία δωδεκαφθογγική σειρά προκύπτει μια σειρά τεσσάρων φθόγγων. Το αφαιρετικό υλικό εξελίσσεται λοιπόν ακολουθώντας σταδιακές αριθμητικές διαδικασίες και οδηγείται μέσω των μηχανισμών αυτών σε όλες τις δυνατές καταστάσεις: ατονικότητα και τονικότητα αναμειγνύονται τόσο «οικειοθελώς» όσο και αναπόφευκτα καθότι η εσωτερική μηχανιστική οργάνωση οδηγεί το υλικό σε διαφορετικές/αντιθετικές μορφοποιήσεις. Αυτή η εσωτερική αντινομία στο πρώτο μέρος του κομματιού μεταβιβάζεται στο τρίτο του μέρος στο επίπεδο της φόρμας: μετά από ένα αργό «πέρασμα», το οποίο μέσω παύσεων («ηχητικό κενό») αποξενώνει και καθιστά διάτρητη την αφαιρετικότητα του πρώτου μέρους εμφανίζεται αναπάντεχα μια έντονη κινησιολογική φυσιογνωμία, η οποία παρουσιάζει ζωηρή αντίθεση με το ξεκίνημα του κομματιού. Παρ’όλη την εξωτερική αντίθεση υπάρχουν όμως «υπόγειοι» δομικοί συσχετισμοί: το μελωδικό υλικό του τρίτου μέρους αποτελείται κατά κύριο λόγο από τα διαστήματα έκτης μικρής και ημιτονίου, τα οποία ήταν και τα αποκλειστικά διαστήματα της δωδεκαφθογγικής σειράς. Και έτσι εξελίσσεται το όλο μέσα σε μια διαλεκτική «αυστηρότητας» και «χαλαρότητας», αριθμητικά οργανωμένων μηχανισμών και ελεύθερου «τραγούδισματος» από προηγούμενες εποχές.