Piece de Concert, op. 57

Η ατμόσφαιρα του έργου είναι νοσταλγική και λυπητερή όμως ο συνθέτης δεν ξεχνά τον τόπο καταγωγής του φίλου (στον οποίο αφιερώνει το έργο) γι’αυτό και εισάγει κάποιες μακρινές αναμνήσεις μελωδιών (ακόμα και χορευτικών ρυθμών) του νησιού της Κέρκυρας. Η μορφή του έργου είναι ελεύθερη όπως σε μια ραψωδία (θα μπορούσε να πει κανείς όπως σε ένα κονσερτίνο). Το έργο ξεκινά με μία αργή κίνηση όπου αναπτύσσεται ένα χρωματικό θέμα. Το μεσαίο μέρος έχει μια κίνηση πιο ζωηρή, με χορευτικούς ρυθμούς, που οδηγούν σε μια cadenza. Στη συνέχεια το κομμάτι τελειώνει με το αρχικό θέμα σε μία ατμόσφαιρα πιο γαλήνια, σχεδόν ιερατική. Το συγκεκριμένο έργο έχει να κάνει με το φίλο μου Στάθη Μαυρομμάτη που ήταν διευθυντής της φιλαρμονικής Αθηνών. Έγραψα ένα κομμάτι στη μνήμη του για να το ερμηνεύσει ο εγγονός του. Βεβαίως, δεν κατείχα την τεχνική του σαξοφώνου και έτσι μελέτησα έργα Γάλλων συνθετών με σαξόφωνο από το 1930 και μετά. Κατόπιν μου ήρθε η έμπνευση και έτσι είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα και έγραψα αυτό το έργο και τίμησα τον φίλο μου και τον εγγονό του.