Nostos

H λέξη «Νόστος» είναι ελληνική λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την επιστροφή κάποιου στην πατρίδα, τον επαναπατρισμό του. Θεώρησα πως θα ήταν ο κατάλληλος τίτλος για αυτό το έργο καθώς επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από κάποιους ελληνικούς λαϊκούς ρυθμούς και ιδιώματα με τα οποίο μεγάλωσα στην πατρίδα μου, την Κύπρο. Αυτά τα φολκλορικά στοιχεία αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της μουσικής μου ταυτότητας και συνεχίζουν να με εμπνέουν. Το έργο χωρίζεται σε τρεις κινήσεις, η πρώτη και η τρίτη κίνηση είναι γραμμένες για άλτο σαξόφωνο και πιάνο, ενώ η δεύτερη κίνηση για σοπράνο σαξόφωνο και πιάνο. Πρώτη κίνηση: Αυτή η κίνηση βασίζεται στον κυπριακό ζεϊμπέκικο ρυθμό. Ο χορός είναι ουσιαστικά σε 9/4, τον οποίο διαίρεσα περαιτέρω σε 4/4 και 5/4 για χάρη του παλμού. Η κίνηση δεν πρέπει να παιχτεί πολύ γρήγορα αλλά πρέπει να εκτελείται με ενέργεια. Παροτρύνονται οι εκτελεστές να επιτείνουν τους τονισμούς και τα μελίσματα. Δεύτερη κίνηση: Αυτό το μέρος είναι αφιερωμένο στην αείμνηστη γιαγιά μου Μαρούλα, μια εξαίσια προσωπικότητα που θα έχει πάντα μια πολύ ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Η κίνηση είναι σε καθαρή διμερή μορφή και θα πρέπει να παιχτεί πολύ rubato καθόλη τη διάρκειά της. Θα πρέπει να δημιουργεί αίσθηση τρυφερότητας και νοσταλγίας. Η κορύφωση πρέπει να είναι έντονη και να προκαλεί αίσθημα οδύνης. Τρίτη κίνηση: Αυτή η κίνηση βασίζεται σε έναν άλλο λαϊκό χορό που – αυτή τη φορά προέρχεται από τα Βαλκάνια – λέγεται Λεβέντικος. Στην αυθεντική του μορφή είναι ένας κυκλικός χορός: ο καθένας κρατά με τα χέρια του τον άλλο γύρω από έναν κύκλο και χορεύουν μαζί. Η κίνηση πρέπει να είναι δεξιοτεχνική και σε πολύ γρήγορο ρυθμό. Επίσης, οι εκτελεστές παροτρύνονται να διασκεδάσουν δίνοντας έμφαση στους τονισμούς και στα μελίσματα. Σύντομη σημείωση για το πηδάλιο του πιάνου (pedal): Δεν σημειώνω συνήθως τη χρήση πεντάλ πιάνου, αλλά περιμένω από τον ερμηνευτή να επικαλεστεί τη μουσική του κρίση για να εφαρμόσει το πεντάλ διάρκειας του ήχου κατά περίπτωση. Πιστεύω ότι κάποια βαριά πεντάλ σε ορισμένα σημεία θα επέτειναν το «λαϊκό» χαρακτήρα του έργου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω το HD Duo (Michael Duke και David Howie) και το Πανεπιστήμιο του Sydney που μου ανέθεσαν αυτό το έργο, καθώς και το Ίδρυμα Australian Elizabethan Theatre Trust που συνέβαλε στην υλοποίηση του έργου μέσω της χρηματοδοτικής του συνεισφοράς.