Kyrie Eleison Anatolikon

Γνωριστήκαμε με τον Γιάννη Παπαδόπουλο μέσω του ίντερνετ. Η γνωριμία μας σύντομα έφτασε στο να μου προτείνει (ή μάλλον να προτείνουμε ο ένας στον άλλο) να γράψω ένα κομμάτι με θέμα το «Κύριε Ελέησον» για ένα happening, στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας. Κύριε Ελέησον Ανατολικόν, διότι θα παιχτεί διαδοχικά με το Εσπερινόν που συνέθεσε ο Peter Verdonck, βασισμένο στο Kyrie Εleison από την Missa Pappae Marcelli του Παλεστρίνα. Το δικό μου βασίζεται στο παραδοσιακό γνωστό τοις πάσι, που ακούγεται στις εκκλησιές μας – πιστεύω ότι κάτι θα θυμίσει σε όσους Έλληνες της Αμβέρσας βρεθούν στην εκδήλωση. Η ιδέα του Γιάννη Παπαδόπουλου: μια γραμμή στο πάτωμα της αίθουσας θα συμβολίζει το όριο Ανατολής-Δύσης. Πάνω στη γραμμή θα κάθονται οι μουσικοί: βαρύτονο σαξόφωνο, τσέλο, κοντραμπάσο. Οι μουσικοί κοιτώντας προς Δυσμάς, όθεν το κοινό – απέναντί τους – προς Ανατολάς, θα ερμηνεύσουν το Ανατολικόν Κύριε Ελέησον. Κατόπιν το κοινό θα περάσει τη γραμμή-όριο, οι μουσικοί θα κάνουν μεταβολή, και κοιτώντας προς Ανατολάς, θα ερμηνεύσουν το Esperinon Kyrie Eleison, του Peter Verdonck. Ο Πέτερ, με την διπλή ιδιότητα του ερμηνευτή και του συνθέτη, εποπτεύει τις μουσικές πρόβες – εγώ όπως πάντα στο Λεκανοπέδιο, μιμούμενος τον [σοφό] Σωκράτη. Με επαγγελματισμό και προπάντων με ευαισθησία, ο Πέτερ [τον οποίο δεν γνωρίζω (ακόμα) προσωπικά] ηχογράφησε σε μία πρόβα το κομμάτι μου, και μάλιστα σε δύο εκδοχές, μία στο τέμπο που ορίζω στην παρτιτούρα, και μία πιο αργή, διότι έτσι του φάνηκε καλύτερο. Και μου τις έστειλε να ακούσω ποια προτιμώ. Οι ερμηνευτές, πάντα το λέω, τις περισσότερες, αν όχι όλες τις φορές, έχοντας ακονισμένο από την πράξη το αισθητήριό τους, όταν είναι καλοπροαίρετοι κάνουν τις πιο εποικοδομητικές ερμηνευτικές προτάσεις, αναδεικνύοντας το έργο. Φυσικά και προτίμησα την εκδοχή του Πέτερ...