Call of the Wild

To έργο Call of the Wild είναι εμπνευσμένο από τις τρεις τελευταίες γενιές της οικογένειάς μου: όλοι ταξιδιώτες και νομάδες. Καθένας από τους παππούδες μου και τους προ-παππούδες μου ήταν επιζώντες από τα ανθρώπινα καραβάνια των επιβεβλημένων ανταλλαγών των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στις αρχές του 1920. Αφού ξανάρχισαν τη ζωή τους στην Ελλάδα και άντεξαν έναν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - που τον ακολούθησε αμέσως ένας εξίσου φονικός εμφύλιος πόλεμος - τα παιδιά τους (δηλ. οι γονείς μου) ταξίδεψαν απίστευτα μακριά από αυτόν τον όλεθρο και την αναταραχή: από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη στο Τaumarunui. Mεγαλώνοντας σε μια μικρή πόλη της Νέας Ζηλανδίας, βιώνοντας καθημερινή “φυσιολογική” ξενοφοβία και ρατσισμό όπως και θρησκευτική κακομεταχείριση, η αδελφή μου κι εγώ καταλάβαμε από νωρίς τί σημαίνει να είναι κανείς “tramontane” (από την άλλη πλευρά του βουνού), αλλότριος. Ευτυχώς, αυτή η εμπειρία μας δυνάμωσε να αναμετρηθούμε με την κατάσταση. Μας έδωσε εκείνη την [απαραίτητη] ενέργεια που μας ώθησε να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες της ζωής μας. Η τρίτη κίνηση του έργου Call of the Wild είναι μια απεικόνιση του να χρησιμοποιεί κανείς παραπέρα την ορμή και την ενέργεια του νομαδικού τσιγγάνου για να ταξιδέψει μέχρι και στο διάστημα κάποια μέρα… Η πρώτη κίνηση είναι εμπνευσμένη από τη μητέρα μου, που πάντα έδινε την εντύπωση πως ήταν έτοιμη να ξεχειλίσει από ένα είδος μεγαλείου. Το αίσθημα της μακρόχρονης και σταδιακής εξασθένισης της μνήμης της ξεπεράστηκε από την [δική μας] ανάμνηση για τη θετική και ακαταμάχητη αγάπη της για τη ζωή. Η δεύτερη κίνηση είναι εμπνευσμένη από τον πατέρα μου, που έχασε τον παππού μου όταν ήταν ακόμα στην κοιλιά της μητέρας του. Υιοθετήθηκε από έναν συγγενή και μεγάλωσε μακριά από τον στενό κύκλο της οικογένειάς του. Από νεαρή ηλικία έδειξε μια συγκλονιστική δύναμη θέλησης να είναι ανεξάρτητος, δυνατός για τους άλλους και σταθερός στις αρχές της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης. Το αντίτιμο του να ζει κανείς με αυτό τον τρόπο, ειδικά τα χρόνια του λυκόφωτος (τα δύσκολα χρόνια), μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Mε τόση ατέρμονη μετανάστευση στην οικογένειά μας τον πρόσφατο αιώνα, μήπως είναι απορίας άξιο γιατί τα παιδιά μας ακούν το κάλεσμα της άγριας φύσης και σκέφτονται να μετοικήσουν στο εξωτερικό; Εφόσον μια συνθήκη επιβληθεί, όπως μια μπάλα κυλά στην κατηφοριά, είναι σχεδόν αδύνατο να σταματήσει.