The Aristocrats

Το να χρησιμοποιήσω την κιθάρα ως μια ρωμαλέα δύναμη (που συνοδεύει ένα πνευστό όργανο) ήταν για μένα ένα ισχυρό κίνητρο και μια πρόκληση όταν συνέθεσα το έργο The Aristocrats. To μεγαλύτερο μέρος του σαξοφώνου/κλαρινέτου προέκυψε αφού πρώτα συνέλαβα το έργο στο σύνολό του. Ο εξαίρετος συνάδελφός μου Peter Cokkinias από το Berklee College of Music μου έδωσε την ιδέα το φθινόπωρο του 2005, να συνθέσω ένα ντουέτο για κλαρινέτο και κιθάρα για μια συναυλία την άνοιξη του 2006. Έτσι, μετά από κάποια βράδια περισυλλογής και πειραματισμού προέκυψε το έργο The Aristocrats. To έργο ξεκινά με μια στοχαστική εισαγωγή πρωτού ξεδιπλωθεί το κυρίως τμήμα που είναι ένας χορός σχεδόν κωμικός ανάμεσα στα δύο όργανα. Ο χορός καταλήγει σε συλλογισμούς του σαξοφώνου/κλαρινέτου που επαναλαμβάνει τον εαυτό του σαν να θέτει αναπάντητες ερωτήσεις. Παρακαλώ μπορεί κανείς να απαντήσει; H συνθετική μου γλώσσα έχει άλλοτε φολκλόρ χαρακτήρα, επηρεασμένη από την ελληνική μου καταγωγή, άλλοτε έχει αναφορές σε τονικά κέντρα και άλλοτε πάλι περιστρέφεται γύρω από μερικές νότες μιας κλίμακας (“key” notes), αναπτύσσοντας προγραμματικές ιδέες που συλλαμβάνω από την καθημερινότητα της ζωής ή του θανάτου… Όσον αφορά τον τίτλο του έργου έχει να κάνει με μια οικογενειακή ιστορία. Είναι σαν μια θεατρική σκηνή, όπου στην πρώτη πράξη όλη η οικογένεια κάθεται ειρηνικά μπροστά στο τζάκι. Καθένας δείχνει πολύ ευτυχισμένος…Κατόπιν…