Περιπλανήσεις

Όλοι μας έχουμε κάνει μικρές και μεγάλες διαδρομές με τη σκέψη. Περιπλανηθήκαμε σε μέρη, τοπία, χώρους και δρόμους, μόνοι μας ή με άλλους μαζί, σαν παιδιά, σαν έφηβοι, σαν ενήλικες. Ο καθένας έχει πράξει ή έχει φανταστεί τις δικές του περιπλανήσεις. Το σαξόφωνο και το πιάνο, δύο εκπληκτικά μουσικά όργανα, είναι τα ηχητικά σώματα, που μαζί τους περιπλανήθηκα στα τρία μέρη του μουσικού μου έργου. Το πρώτο μέρος του έργου έχει τίτλο «Περπατώντας στο χωμάτινο δρόμο». Μας μεταφέρει σε κάποιο από τα χιλιάδες χωμάτινα δρομάκια που υπάρχουν στους λόφους και «Στον Ελαιώνα». Εκατοντάδες αιώνες πλήθος από ελαιώνες βρίσκονται διάσπαρτοι στη μεσογειακή Ελλάδα. Το καλοκαίρι, οι φιλόξενοι ίσκιοι των ελαιοδέντρων, περιμένουν κουρασμένους περιπλανώμενους ανθρώπους να ξαποστάσουν και ν’ ανασάνουν, κάτω από τη φιλική σκιά τους. Το τρίτο τελευταίο μέρος έχει τίτλο «Ακαθόριστο όραμα στην προκυμαία». Στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητες προκυμαίες, σε κάθε μία από αυτές κατά τη διάρκεια χιλιάδων χρόνων πολιτισμού, έχουν υπάρξει γεγονότα. Το ακαθόριστο όραμα θα μπορούσε να έχει συμβεί στην προκυμαία ενός ελληνικού νησιού, στην προκυμαία του Ωρωπού ή της Ερέτριας. Μνήμες ανάκατες πολύχρονες έρχονται στο μυαλό, μερικές φορές σχεδόν ξεκαθαρίζουν και δείχνουν το περιεχόμενό τους. Σε αυτό το τελευταίο μέρος γίνεται χρήση μιας ελληνοτριτασικής μουσικής μου άποψης, η οποία αποτελείται από μια ελληνοβαλκανική ρυθμική τάση, από μια ελληνομελωδική τάση και από μια ελληνοηχοχρωματική, σοπρανοσαξοφωνίστικη τάση, της οποίας πηγή είναι αυτό που ονομάζω, ελληνικό σαξόφωνο. Οι δύο από τις τρεις τάσεις της ελληνοτριτασικής μουσικής μου άποψης, χρησιμοποιήθηκαν σε δύο προηγούμενα έργα μου. Στη Μεγάλη Νύχτα και στη Μνήμη.