Καμαρωτός Δημήτρης

Γεννήθηκε στην Αθήνα to 1954. Σπούδασε στην Ελλάδα Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΑΒΣΠ) και μουσική. Συνέχισε στο Παρίσι, μουσική σύνθεση και κλαρινέτο (École Normale), μουσικολογία (Paris VIII) και στο Institut de Recherche et Coordination Acoustique / Musique (ΙRCAM) (μεταπτυχιακές σπουδές στην χρήση τεχνητής νοημοσύνης για την αυτοματοποιημένη επιλογή και επεξεργασία ηχητικών μορφωμάτων). Ήταν μαθητής του Daniel Charles, του Émile Damais και του Iάννη Ξενάκη στη μουσική ανάλυση και σύνθεση, του Horacio Vaggionne και Marc Battier στη μουσική με υπολογιστές και του Maurice Jarre στην μουσική για τον κινηματογράφο. Σαν προσκεκλημένος συνθέτης στο IRCAM, εργάσθηκε to 1984 με το υπολογιστικό σύστημα 4Χ και ερευνητικά στην ανάπτυξη νέων τεχνικών ελέγχου του ήχου των παραδοσιακών οργάνων.

Στην Ελλάδα από το 1985, συμμετείχε στην ίδρυση του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας (ΚΣΥΜΕ) με τον Σ. Βασιλειάδη και Ι. Ξενάκη, όπου εργάσθηκε σαν διευθυντής ερευνητικών προγραμμάτων μέχρι το 1994 και οργάνωσε τα προγράμματα της «Πολυαγωγίας /Upic» του Ξενάκη στο ΚΣΥΜΕ. Ίδρυσε και διηύθυνε σύνολα σύγχρονης μουσικής (Σύνολο Σύγχρονης Μουσικής του Athenaeum, 1988-92, σύνολο «Προς» του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας 1985-91, «Ενδιάμεσος Χώρος» 1990-93, “FF&2” 1998, Electric Breath 2002, Stationary Machinery 2005). Συμμετείχε στον σχεδιασμό και σαν καθηγητής σύνθεσης και ηλεκτροακουστικών τεχνικών με αντικείμενο την ηλεκτροακουστική μουσική στο Ωδείο Athenaeum.

Συνεργάσθηκε με τους Brad Garton (Columbia Univesrity), Perry Cook (Princeton University) και Θανάση Ρικάκη στην ίδρυση και λειτουργία του εργαστηρίου μουσικής και ηχητικής έρευνας του ΚΣΥΜΕ με το σύστημα NeXT. Συμμετείχε στην ίδρυση του Iνστιτούτου Ψυχοακουστικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η συνεργασία του με τεχνολόγους ερευνητές ελληνικών και αμερικανικών Πανεπιστημίων στον χώρο της αυτοματοποιημένης αναγνώρισης μουσικών μορφωμάτων έχει δημοσιευθεί σε διεθνείς επιστημονικές εκδόσεις (IEEE). Διετέλεσε υπεύθυνος για την σύνταξη του προγράμματος σπουδών του πρώτου Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Μουσικής Τεχνολογίας Ρεθύμνου, συμμετείχε στην ίδρυση του πρώτου Μουσικού Γυμνασίου. Επίσης συμμετείχε ως ιδρυτικό μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΣΣΗΜ (Ελληνικός Σύνδεσμος Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής).

Σαν ερευνητής, πρότεινε – από το 1989 – την αυτοματοποιημένη αναγνώριση των μουσικών μορφωμάτων σε ένα τριετές ερευνητικό πρόγραμμα με την συμμετοχή του ΚΣΥΜΕ και του ΕΜΠ (ΗΧΕ «Μια ηχητική χαρτογράφηση της Ελλάδας»). Στο πρόγραμμα αυτό συμμετείχε σαν σύμβουλος και o Ι. Ξενάκης. Βάσει αυτού του προγράμματος πραγματοποιήθηκαν χιλιάδες ηχογραφήσεις ηχοτοπίων στην Ελλάδα και προέκυψαν βάσεις για την τότε αναπτυσσόμενη ηχητική οικολογία με εργαλείο την διαχρονική σύγκριση ηχητικών μορφωμάτων. Παράλληλα με το πρόγραμμα αυτό, τέθηκαν οι προϋποθέσεις ανάπτυξης εργαλείων αυτοματοποιημένης σύγκρισης ηχητικών υλικών. Η έρευνα συνεχίστηκε σε συνεργασία με τους Σ. Θεοδωρίδη (Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, Τμήμα Πληροφορικής) και Α. Πικράκη. Η έρευνα αυτή και ιδιαίτερα οι εφαρμογές αναγνώρισης μουσικών μορφωμάτων ελληνικών παραδοσιακών οργάνων δημοσιεύτηκαν σε πολλές επιστημονικές μελέτες.

Από το 1980, ο Δ. Καμαρωτός διερευνά σαν ενοποιημένο μουσικό χώρο την ηλεκτρονική/ψηφιακή και ακουστική/οργανική μουσική με πολλές συνθέσεις, συναυλίες και εκδόσεις ψηφιακών δίσκων, κυρίως ως προς τη μουσική για το θέατρο. Από το 1992 συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Μιχαήλ Μαρμαρινό και την εταιρία θεάτρου «Διπλούς Έρως» και με το “Theseum Ensemble” όπου παραμένει σαν μόνιμος μουσικός ερευνητής.

Η μουσική του για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τo διαδραστικό (interactive) μουσικό έλεγχο έχει διακριθεί με διεθνή βραβεία (Αrs Electronique, Festival Bourges). ΄Eχει συμμετάσχει σε παραγωγές πολυμέσων: “Portraits of Byzantium” του Ιδρύματος Μελετών Λαμπράκη, παιδαγωγικές εφαρμογές του «Καλειδοσκόπιου», Ηχητικός Χάρτης της Ελλάδας της ΓΓΕΤ, Ισλαμική συλλογή του Μουσείου Μπενάκη.

Μέχρι σήμερα (2013) έχει γράψει τη μουσική για περίπου ογδόντα πέντε παραστάσεις. Σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού: Μήδεια, Ρομαντισμός, Ηλέκτρα (Επίδαυρος), Εθνικός Ύμνος, Μηχανή Άμλετ (ΚΘΒΕ), Αγαμέμνων (Seoul Arts Center 2005), Πεθαίνω σαν Χώρα, Βίοι Αγίων, Ακρόπολης, Ηρακλής Μαινόμενος (Επίδαυρος), Ινσένσο (Φεστιβάλ Αθηνών), Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας (Εθνικό Θέατρο), Phedre (Comedie Française), Δον Ζουάν (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών), Ηλέκτρα (Shanghai Dramatic Arts Centre). Σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου: Αίας (Επίδαυρος), Οιδίπους Τύραννος (Ρώμη, Επίδαυρος), Του Κουτρούλη ο γάμος (Εθνικό Θέατρο), Κύκλωψ (Επίδαυρος). Σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη: Οιδίπους επί Κολωνώ, Οιδίπους Τύραννος (Επίδαυρος). Σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς: Ιβάνωφ, Ντον Ζουάν, Έγκλημα και Τιμωρία, Η Φυγή, Τρείς Αδελφές, Η πατρίδα μου σε επτά όνειρα, Η μητέρα του σκύλου. (με τον Λευτέρη Βογιατζή), Λαχταρώ, Bella Venezia, Τόκος, Αμφιτρύων, Θερμοκήπιο. Σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά: Ο κυκλισμός του τετραγώνου, Τα Κύματα, Δωδέκατη Νύχτα, Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί. Σε μουσική δραματουργία / σκηνοθεσία του ίδιου: Ιππόλυτος (με την Αμαλία Μουτούση), Ευμενίδες σε μουσική δραματουργία του ίδιου και σκηνοθεσία / ερμηνεία Στεφανίας Γουλιώτη.

Πολλά έργα θεατρικών παραστάσεων έχουν εκδοθεί σε ψηφιακούς δίσκους, όπως επίσης ορχηστρική και ηλεκτροακουστική μουσική.

("Δημήτρης Καμρωτός", Dimitris Kamarotos, ημερ. πρόσβασης 14 Απριλίου 2020, https://dimitriskamarotos.com/bio/)