Τερζάκης Δημήτρης

Ο Δημήτρης Τερζάκης (γεννημένος στην Αθήνα, στις 12 Μαρτίου 1938) είναι Έλληνας, από το 1985 πολιτογραφημένος Γερμανός (γερμανικά: Dimitri Terzakis‎), συνθέτης σύγχρονης μουσικής και καθηγητής. Είναι γιος του συγγραφέα Άγγελου Τερζάκη. Σπούδασε αρχικά ανώτερα θεωρητικά στο Ωδείο Αθηνών με τον Γεώργιο Σκλάβο και έπειτα μουσική σύνθεση με τον Γιάννη Γ. Παπαϊωάννου στο Ελληνικό Ωδείο. Στη συνέχεια μετέβη στη Γερμανία (στην Κολωνία) για περαιτέρω σπουδές σύνθεσης κοντά στον συνθέτη Bernd Alois Zimmerman και ηλεκτρονικής μουσικής με τον Herbert Eimart.

Το 1970 ο Tερζάκης δημιούργησε διεθνή αίσθηση με το έργο του Οίκος, σε κείμενο του Ρωμανού του Μελωδού, του οποίου η πρώτη εκτέλεση δόθηκε στο Φεστιβάλ της Βασιλείας και χαρακτηρίστηκε από τον γερμανικό μουσικό τύπο ως η σπουδαιότερη αποκάλυψη της διοργάνωσης. Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στην Berlin Hochschule der Kuenste το 1985 και 1986, καθηγητής σύνθεσης στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Düsseldorf Γερμανίας το 1989. Από το 1990 ως το 1997 ήταν πρόεδρος του τμήματος σύνθεσης στο Bern Conservatory στην Ελβετία. Από το 1994 ως την συνταξιοδότησή του διετέλεσε τακτικός καθηγητής της Ανώτατης Μουσικής Ακαδημίας της πόλης Leipzig (Λειψία) «Φέλιξ Μέντελσον Μπαρτόλντι» (Musikhochschule Felix Mendelssohn Bartholdy).

Το συνθετικό έργο του Δημήτρη Τερζάκη κινείται «μεταξύ δύο κόσμων», πάνω σε μια προσωπική μουσική γλώσσα με βάση την Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο, με την οποία μπολιάζεται το δυτικοευρωπαϊκό μουσικό ιδίωμα. Από τα παιδικά χρόνια του, ο Δημήτρης Τερζάκης ήρθε σε επαφή με τη βυζαντινή μουσική, παρακολουθώντας τις λειτουργίες μαζί με τον παππού του, ενώ εξοικειώθηκε και με τη λαϊκή μουσική παράδοση της Ελλάδας στο Ναύπλιο, όπου βρισκόταν το κτήμα της οικογένειάς του. Στην συνέχεια, η γνώση του Τερζάκη για τη βυζαντινή υμνογραφία επεκτάθηκε, και σε αυτό, σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι συχνές επισκέψεις του, από το 1970 και έπειτα, στο Άγιον Όρος.

Στα νεανικά κιόλας έργα του Τερζάκη, εντοπίζονται ηχητικοί συμβολισμοί βασισμένοι σε μελωδικά στοιχεία από παλιότερες ή αρχαίες μουσικές, τα οποία χρησιμοποιούνται από το συνθέτη με τρόπο ευέλικτο, χωρίς υποταγή στους παραδοσιακούς κανόνες, για τη δημιουργία μιας νέας, προσωπικής γλώσσας. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Τερζάκης, η μουσική του συνιστά ένα είδος «αιμοδοσίας στο σώμα της δυτικοευρωπαϊκής μουσικής, η οποία, απομονωμένη για αιώνες από τους μεγάλους ανατολικοευρωπαϊκούς και εξωευρωπαϊκούς μουσικούς πολιτισμούς, έχει φτάσει σε αδιέξοδο». Και δηλώνει εμφατικά: «Δεν χρησιμοποίησα ποτέ αυτούσιο [παραδοσιακό] υλικό. Ρίχνω το βάρος στο μελωδικό στοιχείο, που το τοποθετώ σε βάσεις μη Δυτικές».

Τα έργα του Δημήτρη Τερζάκη έχουν παρουσιαστεί από τους Igor Ozim, Saschko Gawriloff, Kolja Lessing, Siegfried Palm, Almut Rößler, Werner Jacob, Boris Pergamentchikov, Isabel Pfefferkorn, Raschèr Saxophone Quartet, Kopenhagen Saxophone Quartet, Greek Saxophone Quartet, John Edward Kelly, Stenzl Pianoduo, Alfons Kontarsky, Artemis Quartet, Leipzig String Quartett, Arriaga Quartet, Thomanerchor (St. Thomas Boys' Choir), Bern String Quartet, Karan Armstrong, Vogler Quartet, Artis Quartet, Brigitte Fassbaender, Heinz Holliger, Tatjana Masurenko, Tabea Zimmermann, Ernest Bour, Patrick Demenga, Hans Zender, Olena Tokar aswnd Igor Gryshyn, Peter Eötvös and Françoise Vanhecke, κ.ά.

Ο Δημήτρης Τερζάκης διαμένει μόνιμα στη Λειψία, επισκεπτόμενος τακτικά την Ελλάδα (το Ναύπλιο), διατηρώντας ουσιαστική σχέση με αυτήν. Τον Μάρτιο του 2015 ο Τερζάκης εκλέχτηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι επίσης επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (Θεσσαλονίκη).

(Δημήτρης Τερζάκης, Wikipedia, ημερ. τελευτ. τροποπ. 24 Ιανουαρίου 2020, https://bit.ly/2XwQa0x)